مولوی شناس و استاد دانشگاه لاهور پاکستان گفت: شخصیت فوق العاده شمس بعنوان یک محقق برجسته الهیات بود و به عارفی بزرگ و برجسته تبدیل شد.
به گزارش نشریه الکنرونیکی نگاه دکتر تحسین فراقی با بیان اینکه در طول تاریخ هنری و فکری انسان ها شاید کمتر این اتفاق بیافتد که شخصی هیچ وقت در زندگی خودش یک شعر هم نگفته غیر منتظره بطور یک شاعر دلنشین و باور نکردنی نمایان شده است اظهار داشت: با استعاره و طرح های جذاب و داستان های فراموش نکردنی و لاشک با یک پیام امید و خوش بینی که یادگار ماندنی برای کل بشریت است بیان کند.
وی افزود: این مرد بزرگ کسی جز رومی نبوده که از آن زمان تاکنون بعنوان یک شاعر عارف شناخته شده است می توانیم به سادگی بیان کنیم اگر شخصیت فوق العاده او تاکنون یک محقق برجسته الهیات بوده و به عنوان شاعری بزرگ و عارفی برجسته تبدیل شد.
فراقی در ادامه به تشابه بین مولانا و شمس تبریزی اشاره کرد و بیان نمود: خطبه ها و سخنرانی های هر روزه شمس موجب توجه مولانا قرار می گیرد و مولانا از داستان گویی حکایت های شمس استفاده و آن ها را بطور اموزنده و تاثیر گذار نوشته است.
وی ادامه داد: شمس و مولانا راجع به انسان و خداوند قادر و متعال در این دنیا هم عقیده هستند و هردو عقیده دارند انسان برای خود فهمی و خود والایش خلق شده و این فقط بواسطه عشق بدست می اید.
این مسوول تصریح کرد: این نوشته ها ارتباط مولانا و شمس را در برداشت و بدون این انقلاب عارفانه و سازنده هیچ تغییری در مولانا صورت نمی گرفت.
فراقی با بیان اینکه عمده ترین تمایز بین مولانا و شمس هم کاملا واضح است افزود: مولانا شاعری برجسته و عالی مقام و نثر نویسی قابل توجه و شناخته شده اما شمس هیچ تمایلی به نوشتن نداشت.