به گزارش نگاه روز به نقل از پارسینه، فیلم‌های جنگی ابراهیم حاتمی‌کیا هیچ نقشی در بسیج و جذب احمدپورها (بخوانید جوانان) به جبهه‌های جنگ نداشت. به این دلیل ساده که همه فیلم‌های جنگی او بعد از پایان جنگ ساخته شده‌اند
مسعود محرابی ازمنتقدان مشهور سینمایی در یادداشتی کوتاه به جنگ لفظی اخیر عباس کیارستمی و ابراهیم حاتمی کیا اشاره کرد و نوشت:
ابراهیم حاتمی‌کیا: «…عده‌ای می‌توانند در کشوری که ۱۲۰۰ کیلومتر در آن جنگ می‌شود را نبینند و دنبال دفترچه مشق‌شان بروند…»
* آقای حاتمی‌کیا، چه اشکالی دارد؟ در هنگامه‌ی جنگ جهانی دوم با میلیون‌ها کشته و زخمی و بی‌خانمان و آواره، در کنار تولید فیلم‌های جنگی، فیلم‌هایی چون «آهنگ برنادت» (هنری کینگ)، غرامت مضاعف (بیلی وایلدر)، وسوسه (لوکینو ویسکونتی)، خانواده‌ی اشرافی آمبرسون (اورسن ولز) و… صدها فیلم دور و پرت از جنگ ساخته شد، و هیچ فیلم‌سازی که همزمان فیلم‌های جنگی تبلیغاتی می‌ساخت، آن‌ها را شماتت نکرد که چرا در این بحبوحه چنین فیلم‌هایی می‌سازید. فیلم «خانه دوست کجاست؟» اگر در اوج تولید فیلم‌های ملی میهنی در شوروی دوران استالین هم ساخته شده بود، به خاطر مضمون ایثارگرانه‌اش، از آن تقدیر می‌شد!
عباس کیارستمی: « …احمدپور رفت پس داد دفترچه را، اما تو [با فیلم‌های جنگی‌ات، آن‌ها را] به هیجان آوردی و احمدپورهای دیگر رفتند در جنگ و کشته شدند…»
* آقای کیارستمی، فیلم‌های جنگی ابراهیم حاتمی‌کیا هیچ نقشی در بسیج و جذب احمدپورها (بخوانید جوانان) به جبهه‌های جنگ نداشت. به این دلیل ساده که همه فیلم‌های جنگی او بعد از پایان جنگ ساخته شده‌اند. اولین فیلم جنگی حاتمی‌کیا، دیده‌بان، نخستین‌بار در هفتمین جشنواره‌ی فیلم فجر (بهمن ۱۳۶۷) به‌نمایش درآمد، یعنی شش‌ماه بعد از پذیرفتن قطعنامه ۵۹۸؛ زمانی که آب‌ها از آسیاب افتاده بود! حتی اگر فیلم‌های جنگی حاتمی‌کیا در دوران جنگ هم به نمایش درآمده بودند، مانند اغلب فیلم‌های جنگی ایرانی، ساختار و مضمون‌شان چنان نبود که مخاطبان‌شان را به هیجان آورد و راهی جبهه‌ها کند.
* و آقای حاتمی‌کیا – شاید – فراموش کرده‌اند در آن سال‌های جنگ که تبلیغات «ضد ایرانی» در رسانه‌های جهان چهره‌ی همه‌ی ایرانیان را – در هر کجای جهان و با هر عقیده‌ای – به‌شدت مخدوش کرده بود، نمایش فیلم زیبا و شاعرانه‌ی «خانه‌ی دوست کجاست؟» در خارج از ایران، به سهم خود، چه کرد؟